Coachen en mentorschap
Coaching en mentoring zijn twee afzonderlijke en verschillende benaderingen. net als een Brommobiel en een scooter
Het fascinerende van mentorschap is dat we weliswaar advies en raad kunnen geven aan mensen die specifieke acties in hun leven ondernemen, maar dat we dat eerder doen met een directe persoonlijke betrokkenheid. Neem uw traditionele counseling en coaching: De persoon met wie we praten geeft ons een lezing en wij geven een analogie of een suggestie terug. We doen dit heel snel, en vergeten meestal waar we het over hadden tenzij we teruggaan naar de persoon. mentoring gebeurt openlijk tussen mensen. Ze praten het uit en bekritiseren soms obstakels en uitdagingen, en ze geven advies. We zien het hele bos door ongerepte groene bomen.
Coachen heeft nog een voordeel. De coach en de persoon die gecoacht wordt zijn dezelfde persoon. De coach is een leider die met anderen samenwerkt om anderen te ontwikkelen, om hen vooruit te helpen en om hun middelen te ontwikkelen. Ook is de persoon die gecoacht en begeleid wordt, de persoon die gecoacht wordt. We kennen en zien hem/haar beiden door directe persoonlijke interactie.
Wat is nu het verschil tussen coaching en mentoring?
Coaching is directer. De coach geeft een snelle gedistilleerde les met werkexpertise-instructie die de persoon voor wie de les bestemd is in zijn eigen tempo uitvoert. Ongeacht of er vooruitgang is, de persoon leert het allemaal in een kortere tijdspanne en meestal zonder vragen te stellen. Met andere woorden, de mentor ziet de persoon niet in de “twee-persoons werkelijkheid” zoals de coach de persoon ziet en met hem werkt in de drie-persoons werkelijkheid.
Mentorschap is persoonlijker. Een groep gelijken die een persoon door middel van een mentorsessie leidt, is een manier om een relatie met een persoon voort te zetten, in tegenstelling tot een directe coachingsessie. Aangezien een mentorrelatie over het algemeen beperkt en niet vergelijkend is, zonder basis in traditionele principes en structuur, is het veel waarschijnlijker dat een persoon afhankelijker wordt van de persoon die mentor is en minder waarschijnlijk onafhankelijk.
Twee verschillende stijlen van coaching en mentoring. De ene is typisch direct en resulteert in een zeer snel leerproces, terwijl de andere direct is en meestal wordt uitgevoerd in een langere sessie. Beide stijlen zijn in hoofdzaak slechts middelen om een individu in staat te stellen fundamenteel te leren, zowel voor het individu als voor zijn/haar team of organisatie. Beide beperken management coaching en kunnen zelfs de ontwikkeling van de gecoachte belemmeren.
Coaching wordt vaak versmolten met het proces waarbij een persoon leiderschapsprogramma’s ontwikkelt binnen een organisatie. Door niet te beseffen dat coachen, en niet mentorschap, gaat over het ontwikkelen van productieve leiderschapskwaliteiten, creëren organisaties onbedoeld mensen binnen hun groep die niet de nodige bekwaamheid bezitten om leiderschapskwaliteiten te leveren. Terwijl alle individuen binnen een organisatie hetzelfde niveau van bekwaamheid binnen leiderschap hebben, wordt de bepaling van welke individuen daar komen geleid door een verscheidenheid van variabelen.
Mentoring voor u – is dit de juiste coaching stijl?
Het best mogelijke antwoord op deze vraag is vaak, zo niet altijd, nee. Er is waarschijnlijk meer (of misschien minder) van beide stijlen van coaching en mentoring dan u wilt. U kunt besluiten één van beide of beide te gebruiken. Er is geen one-size-fits-all benadering hiervoor.
Directe en evaluatieve coaching gebruiken
Misschien wilt u directe coaching gebruiken met sommige van uw teamleden.
Slechts weinig organisaties (hoewel ze allemaal een klein aantal in dienst hebben) gebruiken de directe coachingstijl van één-op-één-coaching als onderdeel van programma’s voor leiderschapsontwikkeling. Maar begin eens met de persoon of personen die je gaat coachen, en kijk of jullie relatie net zo effectief is als je zowel aan directe coaching doet als als als je als mentor optreedt.
Als u de coachingsessie leidt (en sommigen doen dit door het op te nemen), zult u waarschijnlijk luisteren en rapport opbouwen als manieren om een zeer goede persoonlijke relatie met de gecoachte persoon (nooit een mentor) op te bouwen.
De coach kan zich afvragen “Ik win mijn sportwedstrijd niet echt omdat ik de persoon die de coaching doet niet echt ken” of “Ik doe dit eigenlijk verkeerd – in wat moet ik anders doen om beter te communiceren met de persoon die de coaching doet?”
Het is belangrijk dat de persoon weet dat hij/zij gecoacht wordt. En dat er tijd wordt vrijgemaakt en snel verloopt, zodat het niet naar de achtergrond van de coachingsessie verdwijnt. En dat op de een of andere manier de aangegeven communicatie moet worden overgebracht via het gedrag van de persoon in plaats van dat de coach de aanwezigheid van de coach gebruikt om het coachingswerk te doen.
Hoewel er organisaties zijn die menen dat zij geen coaching geven, is het ook zo dat zij schriftelijk bijstand kunnen verlenen voor een “head-to-head”-coaching-sessie.
Directe coaching werkt ook goed met cliënten die leider willen zijn, die dat op dit moment niet zijn en die zich echt willen inzetten voor verandering in hun leven of een nieuwe baan of een bepaald gebied waarop ze zich willen concentreren. Vaak, maar er nog niet zijn.
Lees meer